DE evaluatietheorie

Evolutie is algemeen aanvaardt als het natuurlijke mechanisme wat verbetering/verandering brengt binnen een ras of soort, de beste aanpassing overleeft en krijgt meer nageslacht, ik weet niet exact hoe het zit, maar na een tikfout had ik een melige ingeving: de evaluatie theorie geeft een antwoord op de vraag waarom er tientallen hondenrassen zijn en er maar 1 pandaras is, er zijn verschillende verklaringen hoe de wolf gedomesticeerd is geraakt, dat dat gebeurd is staat vast, tot die tijd overheerste de evolutietheorie de ontwikkeling van de wolf, toen de wolf bij de mens aansluiting vond is de mens begonnen van het evalueren van de jongen, door met honden met de gewenste eigenschappen door te fokken, ontstonden er verschillende rassen. Dit geld voor alle tamme rassen, zowel in het dieren- als het planten-rijk Met de opkomst van genetische manipulatie wordt deze methode van ras verbetering enkel efficiënter, het is niet slechter dan natuurlijk kruisen tot je de goede eigenschappen vindt.

egoïsme

Ik ben een enorme egoïst, ik doe alles omdat ik er baat bij heb, niet omdat anderen er beter van worden, het lijkt soms dat ik iets doe voor anderen maar dan is het omdat ik er beter van wordt, ik denk dat iedereen zo is, soms moet je even goed bedenken waarom het is dat iemand iets doet, maar het is altijd te herleiden naar egoïsme, verjaardagscadeau’s geef je zodat je op je eigen verjaardag ook iets krijgt EN omdat er kans is op veel gezeur als je t niet doet, complimentjes geef je in de hoop dat je ze terug krijgt, je geeft aan een goed doel om je schuldgevoel weg te kopen, in de middeleeuwen waren ze daar eerlijker in door aflaten te verkopen, daarmee gaf je geld aan het goede doel: de kerk en kreeg je geweten de berusting dat je naar de hemel zal gaan. Tegenwoordig leeft het beeld van de hemel en de kerk minder maar kopen mensen hun geweten schoon door geld te geven aan goede doelen, ik doe dat ook, ik voel me soms wat schuldig dat ik genoeg geld krijg terwijl ik er niet voor werk, dus geef ik meevallertjes weg. Ik kan even geen andere voorbeelden bedenken, zet in het comentaar als je denkt iets te weten wat mensen doen puur voor anderen, als invalide krijg ik veel hulp aangeboden, dat is schuildgevoel dat zij wel kunnen en ik niet EN vissen naar dankbaarheid, mij helpen is veel directer dan geld geven aan een goed doel. MAAR ik wil die automatische hulp niet, doe mij dus en plezier en laat me om hulp vragen.

hospitaliseren

In revalidatie kreeg ik het commentaar dat ik me liet hospitaliseren, hospitaliseren is het afhankelijk worden van zorg, mijn doel was juist zelfstandig te worden en ik stoorde me in revalidatie en daarbuiten regelmatig aan opgedrongen, automatische hulp. HET TOPPUNT is dan dat die mensen die je tegen je zin in “helpen”achteraf zeggen dat het aan jou ligt dat je afhankelijk bent geworden.
Hospitaliseren is verwent raken op latere leeftijd, kinderen die verwent zijn worden niks kwalijk genomen, het ligt aan de omgeving, de ouders verzorgers zeggen te makkelijk na, begrijp je nu waarom ik me erger aan de zorg die de patiënt de schuld geeft van gehospitaliseerd raken? De zorg is zo gewend om patiënten op hun wenken te bedienen dat patiënten automatisch verwent raken, de zorg moet dan niet de schuld bij de patiënt leggen, die gaat enkel mee met de stroom, ik heb het geprobeerd maar mensen in de zorg afleren om direct toe te schieten is onmogelijk, dat zit er zo in gebakken dat die ene afwijkende patiënt die alles graag eerst zelf probeert maar pech heeft want de verpleegster heeft t al gedaan voordat gezegd kan worden dat het niet nodig is.

Balans

Balans
Zoals je kan lezen in “loser” zijn er 2 manieren om te kijken naar een persoon met een beperking, ofwel je bent zielig om wat je overkomen is of je bent sterk hoe je ermee omgaat, als je meegaat met de mensen die je zielig vinden en je laat helpen wordt je alleen maar afhankelijker en zullen de mensen in je omgeving op den duur ook denken “doe het lekker zelf” als je te fel reageert op aangeboden hulp zullen ze daar ook ooit mee stoppen, de uitdaging ligt in de balans, ik neem nooit direct hulp aan, het storende aan mijn eigenwijze karakter is dat als iemand al hulp aangeboden heeft vraag ik minder snel om hulp dan als het niet aangeboden was, dus biedt in mijn geval niet preventief hulp aan, als ik denk dat ik hulp nodig heb zal ik er wel om vragen, Als de hulp al is aangeboden wil ik extra bewijzen dat ik het wel kan. Door altijd hulp te weigeren zijn mensen extra gemotiveerd om te helpen als ik er wel om vraag, of met aangeboden hulp instem, als ik op straat mijn stok laat vallen laat ik me helpen om de ander een plezier te doen, niet omdat ik t niet zelf kan, dus ik neem op straat de meeste hulp aan van mensen die ook een beperking hebben, meestal bejaarden, die worden echt helemaal blij als ze me kunnen helpen.

absolute veroudering of relatieve leeftijd

Er is een groot misverstand over verouderen, elk jaar wordt je een jaartje ouder maar verouder je minder, een baby die 1 wordt veroudert oneindig veel omdat 1/0=∞ ik verouder dit jaar 3,5% terwijl mijn oma dit jaar maar 1,12%ouder wordt, we worden allebei een jaartje ouder, maar mijn oma veroudert maar 33% van wat ik verouder en wordt dus minder ouder! Helaas is minder ouder worden niet gelijk aan jonger worden!

grappig confronterend

Grappig,
Vandaag zat ik bij mn broer in de tuin toen de buur kinderen langskwamen, ze vroegen me over mijn gespalkte been of die gebroken was, nee hij is niet kapot, ik kan m alleen niet gebruiken net zoals mijn arm, even later voel ik mijn schouder bewegen en slaat het buurjongetje(8) me met mijn hand op mijn buik, erg lullig omdat ik niet genoeg functie heb om t tegen te gaan, maar door t absurde toch heel melig, even later kreeg ik zelfs een tik van mijn hand op mijn kin, en ik merkte t ook pas op t moment dat ik mijn kin raakte, blijft vaag: veel minder kunnen voelen, ik heb m nog wel een paar zachte elleboogjes in zijn buik gegeven omdat dat t enige is wat ik met mijn linker arm kan doen.Hem had ik in revalidatie moeten hebben, geen ontwijkend gedrag, gewoon confronteren, en kinderen kan je t niet echt kwalijk nemen.