dagelijks gezijk als rolstoeler 15-4-22

2xMini en 2xmicro agressies een dag uit het leven van een rolstoel gebruiker (met zenuwpijn waardoor ik soms een korter lontje heb) vandaag rolde ik vol door rood het kruispunt over, mensen zijn op een vreemde manier beleefd/angstig om te reageren als ik me asociaal gedraag, dus stak ik over omdat ik geen zin had om te wachten (wel aan de kant waar ze staan te wachten zodat ze niet op snelheid aankomen, iemand ging vreemd om me heen maar dat kan ook omdat die op de verkeerde baan stond. Aan de overkant stond ik even te bekijken of ik op het fietspad of de stoep zou gaan, voor ik besloten had kwam er een man op een fiets me vragen of ik hulp nodig heb(redder), ik stel de vraag terug en hij antwoord gepikeerd dat die het alleen maar aanbied(slachtoffer rol) daardoor word ik boos en wens hem een valpartij toe(agressor) Dit was weer een interactie volgens de drama driehoek, waarbij niemand wint ( en dat is een kleine winst voor mij want als ik niet agressief/aanvallend had gereageerd was hij met een goed gevoel weg gereden en ik gun mensen geen goed gevoel ten koste van mij) ik ben vrijwilliger op de boekenafdeling ven de kringloop, waar het mijn werk is boeken in de kast te zetten, tot 3 keer toe bood een andere vrijwilliger aan om het voor me te doen (na de aanvaring met de redder had ik niet de energie om te zeggen dat het irritant is als iedereen altijd overbodig hulp aanbiedt nog voor ik het geprobeerd heb. Dat gebeurde bij haar nog een 2e keer en ook een keer bij een andere vrijwilliger. Dit soort opmerkingen snijden wel maar maken me niet boos of gefrustreerd maar wel moedeloos. Vierde microagressie begon als een leuke interactie met een kleuter, die toevallig dezelfde kan als ik op ging en voor me liep, die keek steeds vragend achterom dus zei ik dat ik achter hen aan zou blijven rijden zolang als die naar de kassa loopt. Geen idee of het kind dat begreep maar 5 stappen verder kwamen we bij die moeder en die zei: stop maar die meneer kan zelf de weg wel vinden. Ik was geïrriteerd maar zie nu dat het niet bepaald duidelijk is, het kind begreep ook niet wat er aan de hand was en ging maar bij de moeder staan. Maar dit soort reactie krijg ik nooit als ik lopend ben, dus ervaar ik het als het benadrukken dat ik in een rolstoel rij, die kinderen interesseert het niet, dat bleek eerder toen ik met mijn felle jas en paarse haar op een gewone stoel at; de kinderen kijken me op dezelfde manier vragend glazig aan omdat ik teveel afwijk van de norm. tweede miniagressie was bij de kassa, als dagbesteder die hen betaald om daar aanwezig te zijn krijg ik 10% korting, dan moet ik wel het bonnetje tekenen, omdat zij achter een plaat zitten met een kier moet ik het bonnetje eronder door schuiven, ik lette niet op terwijl ik het bonnetje klaar legde om mijn naam er op te zetten maar toen verdween het briefje onder de plaat en vroeg die zal ik je naam er op schrijven als jij het niet kan? Het is een medewerker dus ik ga geen stennis schoppen, maar ik voelde me wel weer gekrenkt. En toen ik bijna thuis was en grondig door mijn energie heen en met best wat pijn werd ik door een 12 jarige ingehaald die me vroeg of ik tulp nodig had, ik was weer verbaasd want meestal bieden mensen overbodige ongewenste hulp aan als ik bij een probleem sta, zoals een drempel of helling. Ik was bij die eerste interactie verbaasd en vroeg me later af waarom die het aanbood, dat vroeg ik dit kind dus wel, die zei; omdat het moeilijk is om je voort te bewegen, en helaas was toen al mijn (sociale) energie op dus zei ik hem dat dat een stomme aanname is, dat ik een rolstoel gebruik betekend niet dat ik overal hulp bij nodig heb, helaas bleef die traag vlakbij fietsen dus toen zei ik op boze toon: ik heb een slechte dag ik ben moe je kan beter snel doorfietsen voor ik boos wordt, ik gebruik die energie veel liever voor andere dingen, ik haat het dat mensen me maar blijven lastig vallen omdat ik met 1 arm in een rolstoel zit, ik ga net zo traag als wandelaars en die zie ik ze nooit lastig vallen en dat heb ik in mijn 25 jaar als loper ook nooit gemerkt PS. Gisteren zat ik met een mederolstoeler buiten bij de snackbar op de bestelling te wachten, we hadden een pager mee maar nog voor die afging kwam er iemand met onze bestelling. Toen we vroegen of we de zoemer niet hadden gehoord zei die dat ze nog niet op de knop hadden gedrukt omdat dit “makkelijker is” We lieten het gebeuren omdat ondanks dat het kleinerend is dat er wordt aangenomen dat het heel veel gedoe is, terwijl we ook binnen hadden besteld en dus duidelijk is dat we naar binnen kunnen. Maar mensen voelen zich zo ongemakkelijk omdat ze denken dat iemand moet helpen maar niet weten hoe ze moeten helpen. Zou fijn zijn als ze accepteren dat we ook mensen zijn en het zullen duidelijk maken als we iets willen wat we niet zelf willen doen. Ik vraag soms ook om hulp bij dingen die ik wel kan maar me te veel energie kosten of om de ongemakkelijke situatie weg te nemen en iemand aan te wijzen die het kan gaan doen, dan houden de 6 anderen ook op met zenuwachtig mijn kant op kijken. Ik ben een rolstoel gebruiker dat betekend niet dat ik geen klootzak kan zijn, en ik reageer dus soms met plezier als klootzak op mensen die me op mijn zenuwen werken, ik ben ze niks verschuldigd en zij mij ook niet. Dit nummer van eminem herken ik me in op momenten als ik weer op straat door onbekenden wordt lastig gevallen https://www.youtube.com/watch?v=KWmG0ZsUAag