helder

HELDER
door mijn hersenbloeding, ben ik sneller vermoeid, het nadeel van vermoeid zijn is dat ik mijn aandacht er minder goed bij kan houden en ik meer moeite heb met luisteren, ik kan dan slechter de aandrang onderdrukken om mensen aan te vullen voordat ze zijn uitgesproken, dit is redelijk iritant gedrag, waardoor ik me er goed toe kan dwingen om op tijd te gaan rusten eenn van de eerste tekenen van vermoeidheid is dat ik een starend gevoel krijg in mijn linker oog, ook zie ik vreemde dingen vanuit mijn linker ooghoek, meestal in de linksonder hoek, de hoek waar ik geen veranderingen registreer, als ik in die hoek dingen ga zien dan ben ik toe aan rust, het is een redelijk vage omschrijving, maar vandaag gebeurde t weer tijdens de cognitieve training, er kwam een andere therapeut wat vragen aan de psycholoog over een palmtop, aangezien t over agenda afspraken en persoonlijke zaken ging wilde ik ze niet storen en ging ik de poster eens goed bekijken en terwijl ik naar de poster boven aan de muur keek zag ik in mijn linkeronderhoek dat de deur open stond en het zonnetje scheen over het pad en de bosjes ernaast, toen ik nog eens goed wilde kijken, bleek de deur dicht te zitten, dit bedoel ik dus met vreemde dingen zien vanuit mn ooghoek, toen de andere therapeut de deur open deed zag ik dat het wel klopte met wat ik uit mijn ooghoek gezien dacht te hebben, wat dus niet kon omdat de deur dicht zat, ik schrijf het toe aan t feit dat je niet kijkt met je ogen maar met je hersenen, je ogen scannen continue de wereld en je hersenen vormen daar een geheel plaatje van, toen de deur open ging heb ik dus even dat stukje gezien en tijdelijk opgeslagen, toen ik dacht dat ik de deur open zag staan hebben mijn hersennen dat deel aangevuld met hetgeen ik eerder gezien had
en dan nu mijn theorie over het waarom,
dereden dat ik het dacht te zien was omdat pi, mijn objectieve linker hersenhelft vermoeid begon te raken waardoor pie mijn creatieve rechter hersenhelft zich kon uiten en onjuiste prikkels van het plaatje van het mooie weer buiten achter de gesloten deur door kon sturen naar mijn bewustzijn, graag lees ik jullie reacties op deze kronkel, als t goed is kan je nu ook anoniem reageren en heb je geen google-account nodig

eindelijk een korte en duidelijke uitleg van een van mijn levensmotto's

helaas willen meer mensen het internet op dus nog even geen zwets verhaal, hopelijk volgt dit nog, jammer dat ik nu pas dit verhaal zie, een paar jaar terug kreeg ik nog regelmatig te horen dat ik me volwassen moest gedragen, meestal door mensen die jonger dan me waren, toen was ik nog een jaar of twintig en vond t grappig dat kinderen tot een jaar of 12 gewoon doen wat ze leuk vinden zonder dat ze wat aantrekken van wat anderen daarvan vinden, dat ben ik toen ook een tijdje gaan doen vandaar dat ik regelmatig de opmerking kreeg dat ik me wat ouder moest gedragen, helaas heb ik geen voorbeelden, maar misschien dat 1 van jullie me een voorbeeld kan geven

angiografie

Op maandag14 september moet ik al om 8 uur in het academisch medisch centrum in amsterdam zijn, ze gaan dan met behulp van angiografie: een afdruk maken van de aders in mijn hoofd, dit is om te controleren of alle vaten nog dicht zitten die met mijn embolisatie in april zijn afgesloten en of er geen nieuwe aderen zijn gevormd naar de zwakke ader in mijn hoofd, als alles er goed uitziet is de kans op een herbloeding nihil, en kan mijn botlap terug gepkaatst worden, helaas is er een wachtlijst voor de operatiekamer en noemen ze het een estethische operatie, niet een noodzakelijke, maar een operatie om t mooi te maken, en die heeft de laagste prioriteit, dus als alles meezit mag ik misschien over een half jaar zonder helm naarbuiten, de vorige keer was ik na ruim 7 maanden aan de beurt, maar toen ging het niet door omdat de radioloog nog 3 maanden later een extra controlle foto wou, de foto die maandag dus wordt gemaakt. Zoals verwacht was t erg vroeg, maar daardoor waren we wel op tijd in het amc, na 5 minuutjes gewacht te hebben werd ik met stoel en al naar de operatie/röntgen kamer gebracht, daar aangekomen moest ik mijn broek en trui uitdoen en op de tafel gaan liggen, voor de hygiëne werdt de plek waar ze zouden gaan snijden geschoren, na een lokale verdoving in de lies moest ik goed gaan liggen en niet meer bewegen, ik vond het erg jamer dat ze geen spiegel hadden hangen, ik kon net niet zien wat ze deden gelukkig vertelden ze het wel, ze zochten mijn slagader op en maakten daar een klein sneetje waarna de asistent een plastic buisje in de slagader installeerde waar de radioloog de kabel in kon stoppen zonder de aderwand te iriteren, de radioloog kwam met wat leek op een stuk remkabel en duwde die via het tuitje in mijn slagader, op dit moment vond ik het heel jammer dat ik dat niet kon zien op de monitoren die met röntgen video beelden aan de radioloog duidelijk maakte waar hij was met het slangetje, na een minuutje voelde ik mijn tong warm worden, dat is een reactie van de aderen op contrast vloeistof vertelden ze me, en even later werd mijn voorhoofd warm en zagh ik bliksemschichten in alle kleuren door mijn gezichtsveld schieten, dit kwam ook door de contrastvloeistof, gelukkig wist ik dat nog van vorige keer, waardoor ik niet schrok maar kon genieten van de mooie special effects. Hierna kreeg ik een piep in mijn oren en daarna t gevoel in je oren dat je ook in het vliegtuig hebt. Dat was blijkbaar de laatste hoek en stopte de radioloog ermee om de foto's te bekijken, ze hadden van elke richting ruim 20 foto's die allemaal gelukt waren, blijkbaarhad ik goed stil gelegen, achteraf begreep ik dat ze maar 8ml inspuiten. Daarna werd ik op een ander bed gelegd en naar een zaal gebracht waar ik 5 uur moest wachten totdat de slagader wat genezen was en ik weer mocht opstaan om naar huis te gaan, er zat die hele tijd een rol verband met een drukverband op de ader gedrukt, gelukkig had ik vannacht slecht geslapen waardoor de 5 uur snel om was, om kwart voor drie mocht ik weer naar huis, gelukkig konden we meteen doorrijden waardoor ik nog wat tijd kon doorbrengen met clothoïde(een erg matige naam voor een priesteres, later bedacht ik dat xenofile beter was, maar ach poep gebeurd, volgende keer beter) en na een lekkere verse hollandse maaltijd van mutti zit ik nu tijd te vullen tot de taxi om 8 uur komt om me naar arnhem te brengen. hopelijk gebeurd er deze week nog wat noemenswaardigs, anders is het ook zo loos

multi tasken

Multi-tasken
om te beginnen wil ik alvast mijn excuses aanbieden aan uim 50% van de wereldbevolking
ik wil een rel starten over de mythe vdat vrouwen goed zijn in meerdere dingen tegelijk doen en man nen niet, toen ik in utrecht zat kreeg ik de eerste hint naar de ontrafeling van deze mythe, ik besef heel goed dat ik door mijn bloeding slechter ben geworden in t meerdere dingen tegelijk doen. In de hoogstraat was ik op zoek naar goede ontvangst van het draadloze netwerk door met de laptop op het blad van mijn rolstoel door het gebouw te rollen, na 2 gangen afgekeurd te hebben gaf ik het op en ging weer naar mijn kamer, toen ik langs de huiskamer rolde werd ik gestopt omdat ik moest stoppen met 2 dingen tegelijk doen, ik was natuurlijk pissig want ik was geen 2 dingen tegelijk aan het doen, ik reed door de gangen met een laptop op mijn blad, en stopte af en toe om te kijken hoe sterk de ontvangst daar was, dat valt voor mij niet onder 2 dingen doen later bedacht ik me dat dat de manier is waarop vrouwen beter zijn in meerdere dingen tegelijk doen, ze benoemen handelingen die opzichzelf niks voorstellen een opzich staande taak, dus de laptop op mijn blad hebben staan en af en toe erop kijken was een taak en dooor de gangen rollen was een taak, op die manier ben ik altijd erg goed geweest in multi-tasken; ik las vaak de krant als ik naar huis liep, en ik keek altijd tv tijdens het internetten.
Een ander argument is dat vrouwen praten zien als een losse taak, ik ben zelf ook een enorme kletsmajoormaar tijdens een handeling een gesprek voeren noem ik niet meerdere dingen tegelijk doen, het is wel de reden waardoor ik mijn rijbewijs heb gehaald, doordat ik zenuwachtig was begon ik een praatje te maken met de examinator, hij maakte daaruit op dat ik goed genoeg was om te rijsden en te kletsen het wel goed was, en dat tewijl het voor mij moeilijker is om niks te zeggen.
Mijn vader heeft een goede verklaring voor het aandacht verdelen, hij zegt: je hebt normaal een totaal concentratie vermogen van 100% hebben en dit naar eigen inzicht kunnen inzetten, dus 2 kleine taken kan je goed uitvoeren met elk 50% aandacht, voor moeilijker taken werkt dit niet.Dus door kleine taken te benoemen alsof het je volle aandacht nodig heeft kan je meerdere dingen tegelijk doen, en doordat iedereen het al jaren zegt, geloven wqe t maar gewoon, EN we hebben geen zin in de loze discussie, want hoe belangrijk is tr nou dat de ene ergens b eter in is dan de

visualisatie verhouding pi en pie

In het vorige bericht had ik omschreven dat mijn linker hersenhelft mijn rechter hersenhelft in bedwang moet houden zodat ik voor onze cultuur normaal gedrag vertoon, in de afbeelding ziet u een tekening van mijn zelfbeeld van pi en pie, pi is mijn linker hersenhelft en houdt pie binnen het kader wat er van hem verwacht wordt, of tenminste waaraan ik denk te moeten voldoen, Pie is de vrij denkende natuurlijke onvoorspelbare ongeremde rechter hersenhelft.

kleine toevoeging aan pi en pie: pi is links

als je je afvraagt wie of wat pi en pie zijn, dan zou je mijn vorige verhaal eens moeten lezen, nadat ik het er met de psycholoog over had gehad, las ik ergens iets over de verschillen tussen de linker en rechter hersenhelft, kort gezecht is de rechter creatief en de linker objectief, in de rechter hersenhelft zit tevens je rem, doordat mijn bloeding vooral rechts heeft aangetast ben ik erg ongeremd geworden en moet ik die rem er objectief, dus met de linker helft opzetten, als het normaal in balans is zet de rechter helft de rem er intuitief op zodra het ontremd raakt, doordat ik rechts de schade heb zitten werkt dit niet intuitief of automatisch, maar moet ik er zelf aan denken, bij logopedie leer ik nu de balans terug te vinden waardoor een gesprek een gesprek blijft en niet doorslaat in een monoloog waarin ik van de hak op de tak spring. En ik moet actief opletten dat ik rekening hou met mijn gesprekspaartner en dus niet op dezelfde manier met mijn oma, of de arts
praat als met vrienden
bron: http://hartenziel.nl/artikel/linker_of_rechter_hersenhelft/

pi en pie zijn samen normaal

In de trant van mijn vorige verhaal over normaal zijn nu de doorgeslagen versie waarin ik jullie als lezer uitleg zal geven over mijn interne symbiose tussen pi en Pie als je me een mailtje stuurt, kan ik je de afbeelding geven die t visualiseert, ik heb sinds mijn bloeding last van ongeremd zijn, maar ik realiseer me steeds beter dat ik voor de bloeding ook al niet veel aantrok van wat men normaal noemt, en al ongeremd, vrij en extravert was, en ik merk de laatste tijd dat t heel leuk is om vrolijk ongeremd te zijn, zoals een praatje maken met onbekenden in het park, of mensen complimenteren over hun kapsel, en dat wordt gewaardeerd, zij worden er vrolijker van en dat geeft mij ook weer energie pi is mijn volwassen serieuse objectieve ik die er voor zorgt dat pie geen irritante dingen doet zoals het niet laten uitspreken van anderen of gebruik te maken van teveel idioot vreemde woorden of een monoloog te voeren. Pie is dus mijn oude blije extraverte ik die door de bloeding wat ongeremd is geworden en daardoor in gesprekken iritant kan zijn. Vorige week had ik ineens de sterke drang om me te ontkleuren, dit omdat ik Pie aan het kwijtraken was en m meer zichtbaar te maken, de arts raadde het sterk af in verband met de nog niet geheel genezen wondjes op mijn hoofd, en ik kan me indenken dat waterstof peroxide niet goed is voor oude wondjes. Toen ik dit weekend een uur thuis was merkte ikdat pi was opgehouden met t overtuigen van Pie dat ontkleuren geen goed idee is, en nu hoeft t allemaal niet meer ik ben Pie, of je t nou van 10meter kan zien of niet, een deel van de oorzaak van deze openbaring van de macht van pi over Pie is mijn angst dat ze met de revalidatie willen bereiken dat ik een gestructureerde modelburger word, maar dat wil ik helemaal maar dat wil ik helemaal niet het is veel te leuk om een vrolijke ongeremde chaoot te zijn, een beetje extra structuur kan pi Pie wel opleggen maar ook pi wil nooit zo gestructureerd/gepland worden als mijn moeder graag zou zien

normaal

Sommigen van jullire zullen deze kronkel al kennen omdat ik m eerst op hyves had gezet, maar hier heb ik meer mogelijkheden dus vanaf nu zet ik al mijn zin en onzin op deze pagina

Zoals ook u op dit moment heb ik teveel tijd, helaas heb ik niet altijd een pc met internet beschikbaar om mijn tijd te verspillen, vandaar dat ik iets te lang heb na gedacht over mijn al oude theorie dat ik normaal ben, zoals ik al jaren loop te verkondigen ben ik voor mezelf normaal, en ben jij, mag ik jij zeggen?noem mij maar pi, maar jij bent voor hjezelf ook normaal, en anderen zijn altijd een beetje anders dan jij, maar zij zijn weeer normaal voor zichzelf, oftewel het maakt niet uit hoe je eruitziet, of hoe je je gedraagd, voor jezelf ben je altijd normaal,dit zorgt ervoor dat het niet uitmaakt hoe je er uitziet het ligt altijd aan het normaal beeld van de ander als hij/zij je vreemd/abnormaal vindt, en het is dus ook niet meer dan normaal dat je niet normaal bent, het zou erg saai zijn als ieders beeld van normaal hetzelfde was, dit is dus een oproep aan iedereen die zich normaal voelt zich vooral normaal te blijven gedragen en zich niks aan te trekken van die mensen die zeggen dat je niet normaal bezig bent, vertel ze desnoods deze theorie, zodra iedereen m kent wordt de wereld weer normaal en kunnen we weer net zoveel lol hebben als voordat het allemaal zo abnormaal werd, vroeger was alles beter. Oftewel, ik verwacht dat ik zo ver naar wazig ben uitgeweken dat ik in extreem helder ben uitgekomen, oftewel ik ben zo ver uitgezoomd op het echte leven dat ik alles overzie Moet ik me al zorgen gaan maken? Of is dit normaal voor mensen met teveel rust/vervelingsmomenten? Met vriendelijke groet, pi. de vervolg gedachte heb ik met de psycholoog gedeeld, en die zei dat iedereen een balans tussen persoonlijkheden in zich heeft