donderdag 27 augustus 2009
de dansende woe-li meesters zeggen
Het belang van onzin kan nauwelijks worden overschat. Hoe duidelijker we iets ervaren als ' onzin', des te duidelijker ervaren we de grenzen van de aan ons zelf opgelegde cognitieve structuren. ' Onzin' is alles wat niet past in de voorgestoomde patronen die wij op de werkelijkheid hebben geplakt. Er bestaat niet zoiets als ' onzin' , los van het intellectuele oordeel dat zelf dat etiket erop kleeft. Ware kunstenaars en ware wetenschappers weten dat onzin slechts is wat vanuit ons huidige standpunt onbegrijpelijk is. Onzin is alleen onzin wanneer we het standpunt nog niet gevonden hebben van waaruit het zinnig is. In deze blog zal ik mijn gedachtenkronkels openbaar maken, deze zullen misschien op u overkomen als onzin, maar zoals in het boek: de dansende woe-li meesters staat omschreven, is het slechts een questie van een ander standpunt of perspectief, ik kijk al uit naar de reacties die u zal geven op mijn kronkels, Als iemand interesse heeft in het boek, dan wil ik m best aan je uitlenen, zodra ik tao of pooh terug heb;)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
que? klinkt goed, maar is perceptie niet altijd een kwestie van een etiket plakken op iets? net zoals dat sjaak bestaat en god niet? links voor ons links is, maar links voor mij net zo goed rechts kan zijn? Dat jouw rood voor mij misschien wel groen is? Dat jou deuk voor mij misschien wel een bult is? Jouw Jaap voor mij een Harry is? Of praat ik nou 'onzin' ?
hahaha goede reactie, als je een mooie al dan niet zinnig verhaal hebt, kan je m dan mailen? dan maak ik een hoekje voor gast redacteuren
Ik heb inmiddels alles gelezen. Ik vind je blog eigenlijk helemaal niet over (on)zin gaan.
Eerlijk gezegd vond ik het eigenlijk vooral interessant (als ik het dat niet vond had ik na 1 stukje al afgehaakt) omdat het volgens mij het proces laat zien hoe je je weg vindt om met de gevolgen van je bloeding om te gaan.
Respect dat je dat durft te delen. Ik kan me voorstellen dat het voor mensen die hetzelfde, of iets soortgelijks hebben mee gemaakt erg fijn is om dit van een ander te lezen.
Want dit is dan 1 van de weinige verhalen die ik lees die geen 'helden-verhaal' of 'slachtoffer-verhaal' is.
Heb je er ooit aan gedacht om hier iets mee te doen? Ermee naar een uitgever te gaan of bijvoorbeeld naar een stichting die dit zou willen uitgeven?
Ik heb zelf 2 mensen in mijn directe omgeving die een hersenbloeding gehad hebben. Natuurlijk hebben we het er soms wel over, maar je hebt me toch wat meer inzicht gegeven. Thanks!
Een reactie posten