Ik ben een enorme egoïst, ik doe alles omdat ik er baat bij heb, niet omdat anderen er beter van worden, het lijkt soms dat ik iets doe voor anderen maar dan is het omdat ik er beter van wordt, ik denk dat iedereen zo is, soms moet je even goed bedenken waarom het is dat iemand iets doet, maar het is altijd te herleiden naar egoïsme, verjaardagscadeau’s geef je zodat je op je eigen verjaardag ook iets krijgt EN omdat er kans is op veel gezeur als je t niet doet, complimentjes geef je in de hoop dat je ze terug krijgt, je geeft aan een goed doel om je schuldgevoel weg te kopen, in de middeleeuwen waren ze daar eerlijker in door aflaten te verkopen, daarmee gaf je geld aan het goede doel: de kerk en kreeg je geweten de berusting dat je naar de hemel zal gaan. Tegenwoordig leeft het beeld van de hemel en de kerk minder maar kopen mensen hun geweten schoon door geld te geven aan goede doelen, ik doe dat ook, ik voel me soms wat schuldig dat ik genoeg geld krijg terwijl ik er niet voor werk, dus geef ik meevallertjes weg. Ik kan even geen andere voorbeelden bedenken, zet in het comentaar als je denkt iets te weten wat mensen doen puur voor anderen, als invalide krijg ik veel hulp aangeboden, dat is schuildgevoel dat zij wel kunnen en ik niet EN vissen naar dankbaarheid, mij helpen is veel directer dan geld geven aan een goed doel. MAAR ik wil die automatische hulp niet, doe mij dus en plezier en laat me om hulp vragen.
vrijdag 10 juni 2011
egoïsme
Ik ben een enorme egoïst, ik doe alles omdat ik er baat bij heb, niet omdat anderen er beter van worden, het lijkt soms dat ik iets doe voor anderen maar dan is het omdat ik er beter van wordt, ik denk dat iedereen zo is, soms moet je even goed bedenken waarom het is dat iemand iets doet, maar het is altijd te herleiden naar egoïsme, verjaardagscadeau’s geef je zodat je op je eigen verjaardag ook iets krijgt EN omdat er kans is op veel gezeur als je t niet doet, complimentjes geef je in de hoop dat je ze terug krijgt, je geeft aan een goed doel om je schuldgevoel weg te kopen, in de middeleeuwen waren ze daar eerlijker in door aflaten te verkopen, daarmee gaf je geld aan het goede doel: de kerk en kreeg je geweten de berusting dat je naar de hemel zal gaan. Tegenwoordig leeft het beeld van de hemel en de kerk minder maar kopen mensen hun geweten schoon door geld te geven aan goede doelen, ik doe dat ook, ik voel me soms wat schuldig dat ik genoeg geld krijg terwijl ik er niet voor werk, dus geef ik meevallertjes weg. Ik kan even geen andere voorbeelden bedenken, zet in het comentaar als je denkt iets te weten wat mensen doen puur voor anderen, als invalide krijg ik veel hulp aangeboden, dat is schuildgevoel dat zij wel kunnen en ik niet EN vissen naar dankbaarheid, mij helpen is veel directer dan geld geven aan een goed doel. MAAR ik wil die automatische hulp niet, doe mij dus en plezier en laat me om hulp vragen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
hier wordt het mooi omschreven
http://inoveryourhead.net/the-complete-guide-to-not-giving-a-fuck/
Als je maar lang genoeg door denkt dan bestaat altruïsme niet. Dat zou namelijk betekenen dat iemand iets zou moeten doen zonder daar ook maar enig plezier, al is het maar een glimlach, voor terug te verwachten.
Ik heb het wel mee gemaakt. Stond in de metro te stunten met een kind, een buggy, een koffer en een roltrap. Zo fijn als er iemand een hand uit steekt om mijn kind de trap af te helpen. Ook mensen die me hielpen de weg te vinden door echt fysiek met me mee te gaan of door me de goede kant op te sturen. Natuurlijk worden die mensen bedankt en krijgen een blij gezicht.
Maar wat is er mis mee dat een ander een goed gevoel heeft?
En wanneer bepaal je in zo'n geval wanneer het egoisme is? Ik ben toch geholpen of niet? Wordt het dan pas egoïsme als ik netjes bedank? Of is het idee dat ik dat ga doen dan al genoeg? Volgens mij is degene die me de weg niet wijst als hij dat wel weet een stuk egoïstischer.
Volgens mij kan mensen helpen en daarvoor op welke manier dan ook iets voor terug krijgen heel goed samen gaan en is daar helemaal niks mis mee.
Volgens mij moet dat zelfs op een bepaalde manier. Als ik niet netjes bedank voor het wijzen van de weg dan is diegene misschien minder geneigd om de volgende verdwaalde persoon op weg te helpen.
Heel toevallig heb ik van de week een vriendin die ook een hersenbloeding gehad heeft (volgens mij voor het 1st) letterlijk en figuurlijk een handje mogen helpen. Dat heb ik niet gedaan uit schuldgevoel, nog om dankbaarheid te krijgen. Maar omdat ik zag dat met 1 hand een cupcake moeten smeren waarbij die cupcake alle kanten op schoot en we in een volle zaal zaten niet echt een fijne situatie voor haar was. En of ze nou wel of niet wilde dat ik haar even hielp, voor mij had het verder niks uit gemaakt. Ik stond daar toch.
Maar volgens mij heb jij het in dat laatste stuk meer over mensen die je ongevraagd dingen uit handen gaan lopen nemen en dan ook nog verwachten dat je daar dankbaar voor bent. Dat is heel irritant inderdaad.
Daar mag je best iets van zeggen hoor. Ga er maar vanuit dat die mensen het wel goed bedoelen, maar gewoon niet snappen dat het voor jou al ongevraagde hulp nummer 100 zoveel is.
ps. Ik heb nu wat meer ervaring met invalide zijn, en ik heb me gerealiseerd datmensen blij worden van mij helpen, dus als ik mijn stok laat vallen laat ik me alleen helpen door ouderen of anderen met een beperking, ik gun het gevoel van altru"isme. Zoals de anonieme persoon hiervoor zegt kan je het altijd wel herleiden t6ot egoisme, dus kan je dat maar beter niet doen en gewoon geven en nemen als het goed voelt
Een reactie posten